Waar katten een imago van arrogantie en onafhankelijkheid hebben, hebben honden dat juist met aanhankelijkheid en trouw. Er zijn natuurlijk talloze verhalen bekend over trouwe honden, die hun baas met hand (poot) en tand verdedigen. Kijk maar naar het grote aantal kinderfilms over de trouw van honden…weet je een film te bedenken over de trouw van een kat?
Drie bekende honden willen we in dit blog in het zonnetje zetten. Gewoon omdat ze zo’n mooi verhaal hebben! Het Britse platenlabel en muziek- en filmwarenhuis HMV, vindt haar naam en logo in de geschiedenis van het hondje Nipple. Greyfriars Bobby is een trouwe hond uit Edinburgh; zijn verhaal is eigenlijk identiek aan de Japanse Hachi. Tijd om deze drie honden eens beter te leren kennen!
1. Het hondje van HMV
De bekende muziek- en entertainmentketen HMV is vernoemd naar het bastaardhondje Nipper. Nipper leefde eind 19e eeuw in Bristol en kreeg zijn naam omdat hij de neiging had in de kuiten van bezoekers te bijten! Zijn baas, Mark Henry Barraud, overleed al na enkele jaren en zijn broers namen de kleine Nipper in huis. Francis Barraud, één van de broers, had een grammofoon waar Nipper wel interesse in had. Vermoedelijk was de hond vooral verbaasd waar dat geluid vandaan kwam.
Francis schilderde na de dood van Nipper het schilderij van het luisterende hondje, eerst onder de naam ‘Dog looking at and listening to a Phonograph’. Dit schilderij verkocht echter niet; ‘Honden luisteren niet naar een grammofoon’, zo werd hem verteld). Francis paste vervolgens de titel aan naar ‘His Masters Voice’ maar nog steeds kon hij het schilderij van de arme Nipper niet slijten.
Toen in 1899 de Gramophone Company werd opgericht, kreeg Francis het aanbod om het schilderij opnieuw te maken, ditmaal met een grammofoon van ‘The Gramophone Company’ afgebeeld. Zo geschiedde en de bekendheid van de afbeelding (en Nipper) groeide! En toen EMI Classics de afbeelding ging gebruiken voor het label HMV (His Masters Voice) werd Nipper een wereldberoemde hond!
En Francis Barraud? Die heeft de rest van zijn leven besteed aan het schilderen van nog 24 versies van de luisterende Nipper!
2. Greyfriars Bobby
In het Edinburgh van de 19e eeuw werkte John Gray als nachtwaker. Hij overleed aan tuberculose en werd begraven op het kerkhof van Greyfriars Kirk. Omdat er niemand naar hem omkeek, verwaarloosde zijn graf meer en meer. Een trouwe bezoeker had hij echter nog wel: zijn hond Bobby, een skyterriër, die 14 jaar lang dagelijks bij het graf van zijn baas kwam zitten!
Toen Bobby na 14 jaar doodging, werd hij ook op hetzelfde kerkhof begraven, hoewel niet naast zijn baas. Postuum werd de trouwe hond heel bekend: er verschenen boeken en films over Bobby en voor Greyfriars Pub (waar vroeger een koffiehuis zat, waar Bobby te eten kreeg) staat er een standbeeld voor de terriër. De begraafplaats en kerk zijn er nog steeds; op het grafje van Bobby staat een gedenksteen met de vermelding: “‘Let his loyalty and devotion be a lesson for us all.”
3. Hachiko
Hachiko is eigenlijk een vergelijkbaar verhaal, maar speelde zich af aan de andere kant van de wereld. Hachiko, een hond van het Akito-ras, begeleidde zijn baas (een Japanse professor) elke dag naar het treinstation van Shibuya. ’s Middags zat de hond weer keurig op tijd te wachten tot zijn baas weer met de trein naar huis kwam en dit ritueel herhaalde zich bijna een jaar lang.
In mei 1925 overleed de professor op de universiteit aan een hartstilstand. Sindsdien wachtte Hachiko nog negen jaar lang bij het station elke middag op zijn vroegere baas, en stierf zelfs voor het station.
Het verhaal van Hachi is vooral bekend geworden dankzij de verfilming van 2009 met Richard Gere als professor in de hoofdrol. Een ontroerende film die zeker het kijken waard is! Je kunt de film Hachi hier bestellen.
Geef een reactie