De piste Les Cascades is een veertien kilometer lange piste in het skigebied Grand Massif. Het is een van de langste blauwe afdalingen in het Alpengebied en zeker leuk om eens te skiën. De piste begint in Flaine en eindigt in het dorpje Sixt. Het uitje halverwege de afdaling naar Refuge Du Lac de Gers, waarbij je door een sneeuwscooter opgehaald wordt, is de kers op de taart!
De weken voorafgaand aan onze wintersport in het Grand Massif heb ik er een hard hoofd in of we Les Cascades kunnen skien. Er ligt weinig sneeuw en er zijn geen signalen dat de piste opengaat. Maar op onze eerste vakantiedag valt er gelukkig meer dan een halve meter sneeuw en ziet de Franse wereld er een heel anders uit! Als twee dagen later de zon doorbreekt, gaat ook Les Cascades voor het eerst dit seizoen open! We skien ’s ochtends gelijk naar Flaine en staan rond half 11 bovenaan de afdaling. Daar gaan we!
Prikken
Het eerste stuk van Les Cascades is blauwer dan blauw. We moeten flink vaart maken en dan nog hebben we onze stokken nodig om te prikken. Omdat het de eerste dag is dat Les Cascades open is, zijn er veel andere skiërs op pad. Veel van hen zijn absolute beginners en gaan verkrampt naar beneden. Bovenin is het voor ons dus veel laveren tussen de zigzaggende skiërs, maar ondertussen proberen we ook van het uitzicht te genieten.
En het uitzicht vanaf Les Cascades is magnifiek! De piste ligt helemaal afgezonderd van de rest van het skigebied dus geen natuurontsierende liftjes of andere pistes te zien. Alleen de majestueuze bergtoppen, die op deze zonnige dag schitterend afsteken tegen de blauwe lucht. De bomen zijn bedekt met een laagje poedersuiker en zorgen zo voor een heel iydllisch plaatje.
Wanneer we wat verder afdalen, wordt de piste gelukkig wat steiler en kunnen we gewoon doorskien, in plaats van prikken. De piste is niet heel breed, maar leidt ons door een prachtig landschap!
Achter de sneeuwscooter aan
Als we iets over de helft zijn, zien we het bord van Refuge Du Lac de Gers staan. Onder aan het bord hangt een telefoon, waarmee je naar deze berghut kunt bellen om opgehaald te worden met een sneeuwscooter. We moeten even wachten maar dan horen we het pruttelende geluid van de scooter. Uit de bagagebak komt een lang touw, we stellen ons op in een rij achter elkaar en grijpen het touw stevig vast. “Everyone ready?” vraagt de vrolijke scooterbestuurder en daar gaan we!
Het tempo ligt behoorlijk hoog en zo zwieren we met acht man achter de sneeuwscooter door het witte landschap. We knijpen hem allemaal enorm dat er iemand valt want dan gaan we als een rij dominosteentjes onderuit. Gelukkig blijft iedereen overeind en even later doemt het Refuge Du Lac de Gers op.
Update 2023: Momenteel ligt Refuge Du Lac de Gers in de clinch met de lokale overheid omdat ze geen vergunning hebben gekregen voor de sneeuwscooter-dienst. Hopelijk wordt dit conflict snel geregeld zodat je weer door de sneeuwscooter naar de berghut getrokken kunt worden. Tot die tijd kun je de hut dus alleen bereiken door te prikken of te lopen.
Refuge Du Lac de Gers
Het Refuge Du Lac de Gers lijkt regelrecht uit een oude Heidi-film te komen. De hut ligt op een waanzinnig mooie plek aan de rand van het bevroren Lac de Gers. We confisqueren vier strandstoelen op het zonnige terras vanaf waar we over het meer en de omliggende bergen uitkijken.
Als we genieten van het zonnetje zien we af en toe kleine mini-lawinetjes naar beneden rollen, die een paar meters verderop weer tot stilstand komen. We doen ons best om een steenbok of gems te spotten, maar er is helaas niets te zien. De sporen in de sneeuw vertellen ons echter dat hier wel de nodige dieren leven, ver weg van de hectiek van het skigebied.
Het is nog wat te vroeg voor lunch, dus we bestellen alleen een cheesecake. En of het nu door de fantastische entourage komt of niet: deze cheesecake is echt onwaarschijnlijk lekker!
We krijgen bijna geen genoeg van dit mooie plekje, waar de stilte alleen overstemd wordt door een groep luidruchtige Engelsen. Het is met enige tegenzin dat we na een uurtje weer overeind komen om de ski’s weer op te zoeken want ik zou het prima een halve dag uithouden op dit terras!
Op de terugweg naar de piste hebben we geen sneeuwscooter nodig, maar kunnen we ons over de platgewalste sneeuw laten glijden. Onderweg komen we de sneeuwscooter weer tegen, met weer een groepje benauwd kijkende skiërs achter zich. De chauffeur zwaait vrolijk naar ons en verdwijnt dan in het witte landschap achter ons.
Een ijzig slot
Het laatste stuk van Les Cascades gaat over een smal en ontzettend ijzig pad. Als ervaren skiër kom ik hier zelf wel vanaf, maar voor beginners is dit echt een heel pittig stuk. De piste is hier meer rood dan blauw en als ik mij de stuntelende beginners herinner die we eerder op de route zagen, vraag ik mij af of die wel heelhuids beneden gekomen zijn.
Het laatste stuk is dus even doorbijten maar dan zijn we toch bij de bushalte van Sixt uitgekomen. Daar staat al een enorm lange rij skiërs te wachten op de skibus, die elke 10 tot 20 minuten rijdt en waar je gratis met mee kunt. In Sixt is verder nauwelijks iets te beleven, afgezien van een enkel liftje en een paar korte pistes.
We worden als sardientjes in de bus gepropt; gelukkig sta ik bij het raam en kan ik tijdens de rit nog wat van de omgeving zien. We rijden door Sixt, wat ik zo’n mooi dorpje vind dat het direct op mijn bucketlist als zomerbestemming komt! Een kwartier later worden we bij de gondel van Samoëns gedropt, vanaf waar we weer terug kunnen skiën naar Les Carroz.
Les Cascades – praktisch
Les Cascades is dus een van de langste blauwe pistes van de Alpen, maar houd er rekening mee dat het onderste gedeelte voor een beginner wel erg lastig is. Bovenin moet je juist ontzettend prikken en heel veel vaart maken, maar dat is gelukkig later niet meer nodig.
De skibus in Sixt rijdt niet de hele dag. Daarom kun je maar tot 14.00 uur de piste afdalen want anders is er gewoonweg geen skibus meer. Een taxi naar Samoëns zal niet goedkoop zijn dus zorg echt dat je op tijd beneden bent.
Les Cascades staat in Flaine goed aangegeven. Op andere plekken in het skigebied zagen wij elektronische borden die vertelden of Les Cascades open was of niet.
Het viel mij op dat er veel steile rotsen boven de piste hangen, met lawinenetten en -hekken. Ik denk dus dat deze piste relatief risicovol is als er een hoog lawinegevaar geldt. Zelf zou ik deze afdaling dus nooit maken als de piste gesloten is en er lawinegevaar 3 of hoger geldt.
Heb je geen tijd om naar het Refuge Du Lac de Gers te gaan? Dan is er onderaan de piste ook nog een barretje waar je wat kunt drinken voor je de bus in stapt! Na veertien kilometer afdalen heb je wel een verfrissend drankje verdiend!
Wil je dit artikel opslaan om later nog eens te lezen? Gebruik dan onderstaande afbeelding om hem te bewaren op Pinterest!
Wat een mooi skigebied! Prachtige foto’s.