Terugblik op een geslaagde wintersport in Sankt Anton!

Afgelopen week waren we een weekje skiën in het Oostenrijkse Sankt Anton. Vooraf was ik een tikje bezorgd over de weersvoorspellingen, die niet al te florissant waren. Maar dat viel alles mee: op de eerste dag na hadden we elke dag strakblauwe lucht en zon! Wat mij betreft het ideale wintersportweer!

Toen we op woensdagmiddag arriveerden in Sankt Anton, scheen er nog een vrolijk zonnetje en lagen de pistes er prachtig bij. Op een terrasje bekeken we de afdalende skiërs en het kriebelde om zelf ook op de piste te staan. Die avond begon het echter al te sneeuwen en (nog erger) te regenen en dat zou de hele donderdag aanhouden. Dat was niet fijn voor een eerste dag in een onbekend gebied, maar dapper zijn we toch omhoog gegaan. En eigenlijk was het best leuk om in de verse sneeuw te ‘poederen’: we gingen tot onze knieën door de verse sneeuw, geweldig!

 

Doorweekt

Het was wel zaak om hoog te blijven want in het dal ging de sneeuw over in regen. En omdat we toch af en toe in het dal uitkwamen, waren we halverwege de dag doorweekt! Onze ski-jacks zijn nu eenmaal niet echt berekend op regen, dus dat was niet fijn! Om een uur of 2 hielden we het dan ook voor gezien en na een snel biertje zochten we snel de warme douche op!

Vrijdagochtend was het, tegen alle weersvoorspellingen in, al helemaal opgeklaard en gingen we met een zonnetje naar boven. Daar hing ’s ochtends nog iets bewolking maar ook dat klaarde al snel op. Nadeel was wel dat een paar belangrijke liften en pistes dicht waren vanwege het grote lawinegevaar, dus moesten we verplicht in het gedeelte van Sankt Anton zelf blijven.

Van Sankt Anton naar Lech

Vanaf zaterdag was gelukkig alles weer open en konden we het hele gebied door. Zaterdagochtend hadden we even contact met onze tennismaatjes uit Hoofddorp, die ook in ons skigebied waren. We spraken ergens af en hebben ’s ochtends gezellig met elkaar geskied, erg leuk!
’s Middags gingen Jeroen en ik kort naar het gebiedje Zürs, waar we erg enthousiast over waren, dus een dag later gingen we terug. Dit gebied was veel rustiger met echt prachtige pistes…fantastisch!

 

Maandag zijn we naar Lech geskied, een behoorlijke oversteek vanuit Sankt Anton, maar leuk om te doen. Wel kwamen we er al snel achter dat Lech niet ons gebied is: de pistes zijn allesbehalve uitdagend en je ziet hier erg veel beginners, in tegenstelling tot Sankt Anton. De blauwe pistes waren zó vlak dat carven zelfs overdreven was, en de rode pistes waren makkelijker dan de blauwe in Sankt Anton. Relaxt skiën vinden we allebei zo af en toe wel leuk, maar dit was een beetje té relaxt. Snel dus weer terug!

We overwogen nog even om de nieuwe ronde Run of Fame te doen, maar uit tijdgebrek sloegen we dit toch maar over. Achteraf bleek dat we, zonder het te weten, de Weisse Ring geskied hebben, leuk!

Stuntelaars in de slush

Omdat het zo zonnig was en ook al behoorlijk warm, waren de lager gelegen pistes ’s middags echt slush. Op zich niet erg, behalve dat de drie leukste apresski-tenten van Sankt Anton allemaal aan één piste liggen. De beroemde Mooserwirt ligt tegenover de gezellige Heustadl, waar wij deze week een aantal keer neergestreken zijn. Allemaal heel gezellig, maar dat betekende dus wel tussen een enorme massa stuntende skiërs door de slush naar beneden manoeuvreren. Maar ach, het was de laatste afdaling van de dag en we werden beloond met een gezellig vol terras in de zon!

 

Kortom, we hebben een prachtige week gehad die veel te snel voorbij ging! Maar het leuke van half maart skiën is, dat het bij thuiskomst gelijk al lente is! De narcissen staan hier al in volle bloei en over twee weken staan we alweer op de tennisbaan. Laat de zomer maar komen!