De Run of Fame: Uitdagende tocht door Ski Arlberg!

Afgelopen week waren we voor de tweede keer in het skigebied Ski Arlberg. Wij verbleven bij Sankt Anton, maar ook het beroemde Lech hoort bij dit grote skigebied. De skiroute Run of Fame brengt je door het hele gebied en laat je alle hoeken van Ski Arlberg zien. Waar we vorig jaar al een stukje geskied hebben, besloten we dit jaar de hele ‘Run’ te skiën.

We starten in Sankt Anton, waarbij we het gebiedje Rendl, waar eigenlijk het startpunt van de Run ligt, in eerste instantie overslaan. Als we vanmiddag tijd genoeg hebben, kunnen we Rendl alsnog meepakken, maar eerst maar eens kijken hoe ver we komen. We nemen de Galziggondel omhoog en skiën, met nog een tussenlift, naar de lange Schindlergratbahn, een stoeltjeslift die ons naar ruim 2600 meter brengt. Nog net niet het hoogste punt van Ski Arlberg, maar wel met een waanzinnig mooi uitzicht! Ook de rode Valgafehrjochafdaling is echt de moeite waard en we genieten enorm van deze afdaling.

We hebben perfecte sneeuw voor de Run of Fame!

Zürs

Met de Flexenbahn en de Trittkopfbahn II gaan we weer de hoogte in, waarna we volgens de aanwijzingen de skiroute 135 en 136 moeten nemen. Skiroute 135 blijkt een enorm ijzige ongeprepareerde buckelafdaling te zijn, waar je geen beginners vanaf stuurt. We concluderen dus dat je wel wat ski-ervaring moet hebben voor de Run of Fame! Rutschend en glibberend komen we gelukkig heelhuids naar beneden en skiën dan via de blauwe 123 naar het dorpje Zürs.

Helaas slaat de Run of Fame de prachtige pistes aan de linkerkant van Zürs over. Hier liggen een paar strak geprepareerde zwarte en rode afdalingen die echt lekker skiën, maar vandaag dus even niet… We staan behoorlijk lang in de rij voor de Seekopf-stoeltjeslift en eveneens voor de aansluitende Madlochlift. Bovenop nog even fotootjes maken en dan nemen we de prachtige rode skiroute 171 die ons richting Lech brengt. Dit is echt een van de mooiste afdalingen van het gebied; lang, afwisselend en prachtige natuur. Helemaal aan het eind gaat de Zugerberg-stoeltjeslift over het idyllische dorpje Zug naar Lech.

Lech

Ook in Lech slaan we helaas de mooiste pistes rondom de Steinmähder over en skiën we in plaats daarvan direct naar de brede, vlakke blauwe pistes 200 en 210. In tegenstelling tot Sankt Anton is Lech uitermate geschikt voor beginners en je ziet hier dan ook veel lesgroepen en langzame skiërs.

We moeten naar de Auenfeldjet maar, ondanks dat we elk bord in de gaten houden, skiën we toch de afslag voorbij. Hiermee verliezen we enorm veel tijd, omdat het even zoeken is waar we nu staan, welke lift we moeten hebben en hoe we weer op de route komen. De aanwijzingen in Lech zijn ook niet even helder dus zo lopen we al snel een half uur vertraging op.
Ondanks dat het lunchtijd is, skiën we toch maar door, met het plan om in Warth te lunchen.

Warth

Warth is het volgende skidorp dat we met de Run of Fame aandoen. De pistes die we hier afdalen zijn niet superbijzonder; makkelijke blauwe afdalingen en zelfs de stukjes zwart die we soms als alternatief kiezen zijn niet erg moeilijk.
De tijd tikt door en we maken ons voorzichtig een beetje zorgen of we de ronde wel op tijd gaan halen. Tijdens de afdaling kijken we uit naar een mogelijke lunchplek, maar de berghutten liggen in Warth veelal in de schaduw, wat op deze zonnige dag niet onze voorkeur heeft. Dan maar doorskiën…

Via Lech, dat we zo snel mogelijk achter ons laten (we hebben geen klik met dit elitedorp…), gaan we naar de lange Rüfikopf-gondel. Een spectaculair ding, alleen jammer dat er maar af en toe een bakje omhoog gaat… We zijn lang niet de enigen die van Lech weer richting Sankt Anton willen dus ook deze lift kost ons erg veel tijd. Zoveel tijd zelfs, dat we besluiten om ook in Zürs geen tussenstop te maken maar zo snel mogelijk door te skiën naar de Trittkopfbahn.

Als we met een enorme groep skiërs bij de Trittkopfbahn staan te wachten, blijkt dat deze lift eigenlijk al dicht zou zijn. Gelukkig is de groep wachtenden zo groot, dat de lift nog even doordraait. Ook de aansluitende Flexenbahn èn de stoeltjeslift Valfagehr draaien gelukkig langer door dan sluitingstijd, wat ons een ritje met de taxi terug bespaart…

Zwarte buckelpiste

Het was een enorme race tegen de klok, maar vanaf de top van de Valfagehr hebben we gelukkig geen lift meer nodig. Wel wacht ons nog een laatste uitdaging… Vanwege lawinegevaar is de blauwe Steissbachtalabfahrt al de hele week (en waarschijnlijk het hele seizoen) gesloten. Dat betekent dat iedereen, die terug wil naar Sankt Anton, over een overvolle, zwarte buckelpiste naar beneden moet.
Na zo’n 70 kilometer geskied te hebben op enkel een ontbijtje, zijn we allebei aardig kapot en de zwarte afdaling doemt dan ook een beetje als een horror-passage voor ons op. Gelukkig blijkt dat we zo laat zijn, dat het al iets rustiger wordt. Nog even goed concentreren en dan zijn we eigenlijk ook met een paar slagen al beneden.

Op de laatste blauwe afdaling komen we een lange stoet pistebully’s tegen, die al hun tocht naar boven maken. Ik hoop op lekkere strakgeprepareerde sneeuw achter de bully’s, maar dat valt tegen…harde, korrelige happen uit de sneeuw. Dan maar via de buckels naar beneden!

We zijn schoon aan de lat als we op het terras van berghut Heustadl neerploffen. Helaas is de keuken net een half uurtje geleden dichtgegaan, dus onze rammelende magen moeten nog even wachten. Dan maar een drankje want na 80 kilometer skiën gaat dat er ook wel in! Als we tegen kwart voor zes weer op de skies stappen, is het al bijna donker en moeten we bij maanlicht onze weg naar Sankt Anton zoeken.

De Run of Fame voltooid!

Gelukkig mag je 48 uur over de Run of Fame doen, dus het laatste stukje bij Rendle bewaren we voor de volgende ochtend. Het is niet helemaal duidelijk of het startpunt op de top van Riffel I of Riffel II is, dus we nemen ook de lift naar Riffel II maar. Daar is maar één afdaling mogelijk: een zwarte skiroute naar beneden. We zien veel skiërs offpiste naar beneden komen, wat waarschijnlijk makkelijker is als de zwarte afdaling, maar toch besluiten we deze skiroute maar te nemen.

Dit is werkelijk één van de moeilijkste afdalingen die ik ooit geskied heb; misschien wel de allermoeilijkste. Enorm hoge buckels, ijsplaten, supersteil…alle ingrediënten voor een diepzwarte skiroute. Dat er achter ons een groep stuntels naar beneden glibbert (en ons bijna tackelt), helpt ook niet mee, maar gelukkig komen we heelhuids beneden! Daarna genieten van de blauwe pistes en even later de fantastische lange rode dalafdaling van Rendl. We hebben de Run of Fame voltooid!

Een mooi aandenken

We skiën door naar het bergstation van de Flexenbahn, waar je je kunt melden als je de Run of Fame voltooid hebt. Daar bevindt zich ook de Hall of Fame; een zaaltje met allerlei presentaties en videobeelden van fameuze skiërs in dit skigebied. Het is ons niet helemaal duidelijk waar we ons moeten melden met onze voltooide prestatie, maar één van de liftbediendes helpt ons en tovert twee verrassingseieren tevoorschijn.

Er blijkt een schildje van de Run of Fame in te zitten, die we ’s avonds dan ook vol trots op onze skistok plakken! Het was een zware tocht maar we hebben hem wel mooi voltooid!

Run of Fame schildje — Trots op onze verdiende schildjes!

De Run of Fame – Praktisch

Start zo vroeg mogelijk; het liefst rond 9 uur op de piste! Het is flink doorskiën om op tijd te zijn. Wie vanuit Zürs start, kan overigens wel ruim de tijd nemen, omdat je de ene dag naar Lech en Warth kunt en de volgende dag naar Sankt Anton.
De Run of Fame kent drie checkpoints; als je deze maar haalt maakt het niet zoveel uit welke pistes je daar tussenin kiest. Het eerste checkpoint is bij het bergstation van Riffel I bij Rendl (pak Riffel II alleen er bij als je écht goed kunt skiën…!). De tweede is bij het bergstation van de Flexenbahn en de derde bij de Dorfbahn in Warth.
In Lech misten we de afslag van de 200 naar de 210. Dit staat ook niet heel duidelijk aangegeven (vonden wij…), Voor het bergstation van de Petersbodenlift en de twee restaurants (Schlegelkopf en extravagante sushitent-met-champagne Der Wolf) moet je naar links, waarna je zo richting de Auenfeldjet skiet.
Houd er rekening mee dat sommige liften, zoals de Seekopf en de Rüfikopfbahn echt veel tijd kunnen kosten.

Wie vanuit Sankt Anton begint: sla Rendl in eerste instantie even over. Als je genoeg tijd hebt, kun je Rendl op dezelfde dag nog meepakken. Wie vanuit Warth of Lech begint zal Rendl wel mee moeten pakken omdat hier namelijk een checkpoint van de Run zit.
De route staat goed aangegeven. Van Rendl naar Warth volg je de paarse bordjes, van Warth naar Rendl de oranje bordjes. Let hier scherp op; in Lech ski je namelijk twee keer een deel van piste 200, dus zorg dat je wel de goede bordjes volgt.

Last but not least: ondanks dat een groot deel van de Run of Fame over blauwe pistes gaat, is het geen ronde voor beginners of lichtgevorderden. Niet alleen moet je flink door kunnen skiën om op tijd te zijn, er zijn een paar stukjes die wel wat pittiger zijn, zoals de afdaling vanaf de Trittkopf naar Zürs (tenzij je een alternatief neemt).

Is de Run of Fame de moeite waard?

Ja en nee. Natuurlijk is het een leuke uitdaging en zijn we heel trots op ons skistok-schildje! Het is leuk om te kunnen zeggen dat je de Run gehaald hebt. Bovendien zie je hiermee alle hoeken van het grote skigebied Ski Arlberg.

Qua pistes moet ik zeggen dat het wat tegenvalt. De mooiste pistes van het gebied slaat de Run of Fame eigenlijk over omdat het anders teveel tijd kost. Je hebt dus veel drukkere verbindingspistes waarvan ook nog eens het merendeel blauw is (hoewel je zelf soms kunt kiezen voor alternatieven). Echt uitdagende stukken hebben we niet zoveel gehad. Bij Warth zouden bijvoorbeeld een paar hele mooie zwarte pistes moeten liggen, die wij volledig gemist hebben omdat ze niet op de route liggen. In Zürs heb je een waanzinnig mooie afdaling (de rode Muggengratpiste, nr. 144), die we helaas niet konden nemen uit tijdgebrek.

Kortom, voor de mooie afdalingen hoef je het niet zozeer te doen, maar het is wel een leuke uitdagende ronde om te skiën en het gebied te zien.