Het pad omhoog slingert eindeloos voor ons uit. Op de rand van de berg voor ons zien we – nog heel ver weg! – een klein huisje liggen. Dat moet Teryho Chata zijn, het doel van onze hike van vandaag. Lang kijken kan ik echter niet want het pad waar we op lopen, vraagt alle aandacht. Geen geplaveid weggetje maar een pad met grote keien, waarbij je goed uit moet kijken waar je je voeten zet. Zo af en toe staan we echter even stil om van de omgeving te genieten. Het is hier waanzinnig mooi!
De vorige dag zijn we met het bergtreintje van Stary Smokovec naar Hrebienok gebracht. Vanaf daar was het nog zo’n tweehonderd meter lopen naar ons onderkomen: Bilikova Chata. Hier sliepen we vannacht zodat we vanochtend op tijd aan de klim naar Teryho Chata konden beginnen. We zijn niet de enigen: het is zaterdag en het zonnige weer heeft veel locals naar de Hoge Tatra getrokken. Het voordeel is dat we dan niet bang hoeven te zijn voor een bezoekje van één van de circa veertig beren die hier in de bergen zitten: die laten zo’n drukke route wel met rust!
Naar Zamkovskeho Chata
Het eerste stuk is relatief eenvoudig. We slaan de korte detour naar de eerste waterval over, omdat we die gisteravond al deden. Niet veel later komen we bij een brug aan met nog meer watervallen. Omdat het hier zo mooi is, hebben we alleen oog voor de waterval en vergeten we op de route te letten. Het gevolg is dat we van de groene route per ongeluk op de blauwe uit komen, die naar het volgende dorp in het dal leidt. Snel omkeren dus!
De zon schijnt volop en we genieten van het prachtige uitzicht. De truien gaan al snel uit en de zonnebrillen op. Het pad is niet heel steil, het is alleen goed opletten waar je je voeten zet. Dat zorgt er voor dat het ingespannen lopen is en dat je echt moet stoppen om even van het uitzicht te genieten. Rainerova Chata laten we links liggen, we houden pas een tussenstop op het zonnige terras van Zamkovskeho Chata.
Malá Studená dolina
We hadden al begrepen dat het tweede gedeelte lastiger zou zijn. Het eerste stuk na Zamkovskeho Chata is echter nog prachtig! Het is steil en het pad is nog steeds lastig maar het is nog te doen. We komen door de prachtige vallei Malá Studená dolina, waar duizenden kleine bloemetjes groeien en waar een beekje doorheen stroomt. Met de groengrijze bergen er achter en de strakblauwe lucht is het hier echt ontzettend mooi!
Dan begint het pad smaller te worden, te stijgen en voor we het weten lopen we over een glibberig pad met af en toe losse stenen er tussen. Naast ons gaapt de diepte ons behoorlijk aan dus het is uitkijken dat je niet naar beneden smakt. Het is vanaf hier dat we heel hoog boven ons Teryho Chata al zien liggen: nog een flinke klim te gaan!
Hoe meer we stijgen, hoe lager het tempo ligt. Zelfs bij de Slowaken zelf, die toch een stuk sneller lopen dan wij, gaat het nu langzamer. Regelmatig zien we een ‘nosič’ lopen: mannen die Teryho Chata bevoorraden. De hut is niet bereikbaar met een auto dus lopen deze stoere mannen bepakt en bezakt het hele eind omhoog. Ik heb ergens gelezen dat de bepakking gemiddeld 60 tot 80 kilo weegt, met ooit een recordlading van 116 kilo!
Halen we Teryho Chata nog wel?
Ik had echt met ze te doen want zelfs met een lichte rugzak was deze tocht behoorlijk pittig. Met behulp van kettingen staken we een stroompje over en vanaf hier ging het echt zigzaggend en steil omhoog. De wind zwol hier meer en meer aan dus niet alleen de warme trui maar zelfs onze windjacks gingen aan. De laatste paar honderd meter was een uitputtingsslag. Ik werd echt misselijk van vermoeidheid, we waaiden ongeveer uit ons hemd en de beschermende hut leek maar niet dichterbij te komen. Vlak onder de top verzwikte ik nog mijn enkel, dus ook dat maakte het er niet beter op. Desondanks heb ik geen moment overwogen om weer om te keren: we moesten en zouden Teryho Chata halen! En eindelijk, na een paar hele slopende meters, waren we er dan toch!
De wind joeg ongenadig rond de hut dus we gingen zo snel mogelijk naar binnen. Erg jammer want ik had deze route juist uitgezocht vanwege de prachtige bergmeertjes die bij Teryho liggen. Echter, de wolken hingen hier zo laag en het was zo koud en guur dat ik geen oog meer had voor de mooie meertjes en ik na twee hele snelle foto’s naar binnen rende!
In Teryho Chata bestelden we wat te eten. Ik zag mensen met borden soep lopen die er zo verleidelijk uitzagen. Ik was in de veronderstelling dat het goulashsoep zou zijn, maar het bleek zuurkoolsoep met gekookte aardappels te zijn. Iets wat ik normaal gesproken met tegenzin zou eten, maar nu smaakte het prima!
Afdalen
Nadat we een tijdje gezeten hadden en weer op krachten kwamen, moesten we terug. Een andere optie was om via de via ferrata Priečne Sedlo te gaan. Echter, omdat die helemaal in de wolken zat en het toch al niet zo’n veilige bergpas is, besloten we om gewoon via dezelfde weg terug te gaan. Al na een paar bochten raakten we gelukkig de harde wind kwijt en liepen we in de beschutting van de rotsen.
Reikhalzend keken we uit naar Zamkovskeho Chata, omdat ik het gevoel had dat we er dan al bijna zouden zijn. Na een korte pauze op het terras vervolgden we onze weg, maar het was nog een flink eind lopen. Elke stap deed pijn en er leek echt geen eind aan de route te komen. Bij de waterval, waar we op de heenweg verdwaalden, besloten we om via de rode route naar Hrebienok te lopen omdat dit een makkelijker pad was dan de kortere route naar Bilikova Chata.
Op het terras van de hut bij Hrebienok hebben we nog even uitgerust en zijn daarna teruggelopen naar Chata Bilikova. Die avond lagen we op tijd op bed! Maar wat een prachtige route was het; ondanks dat ik twee dagen nauwelijks kon lopen van de spierpijn, was het toch echt wel de moeite waard!
Praktisch
Startpunt en eindpunt: Bilikova Chata (1255 m)
Doel: Teryho Chata (2015 m)
Lengte: 13,46 km
Hoogtemeters: 930 meter
Tijd: Ca. 6,5 uur lopen (excl. pauzes)
Markering: Vanaf Bilikova Chata volg je eerst de groene route tot de brug over de waterval. Brug niet oversteken! Iets hoger ligt de doorgaande route en kom je op de rode route. Vanaf Zamkovskeho Chata volg je weer de groene route die je helemaal naar Teryho Chata brengt. Route is uitstekend gemarkeerd met regelmatig bordjes met wandeltijden.
Het is dus ook mogelijk om bij Teryho Chata door te klimmen naar Priečne sedlo en dan via de Veľká Studená dolina vallei (die je ook ziet liggen) terug te lopen. Omdat wij dan echter in de wolken een onbekende route zouden moeten zoeken, waarvan we de veiligheid niet goed konden inschatten, besloten wij dezelfde weg terug te lopen. Het is overigens ook mogelijk om in Teryho Chata te overnachten: wel even reserveren!
Houd bij het plannen van je trip rekening met het feit dat de Slowaken echte outdoormensen zijn. In de weekenden reizen ze massaal af naar de Hoge Tatra om daar te wandelen. Kies dus bij voorkeur een doordeweekse dag buiten de schoolvakanties om deze wandeling te doen. Wij deden het wel op een zaterdag, met mooi weer, en het was behoorlijk druk op de route. Aan de ene kant niet zo erg, omdat we daardoor niet konden verdwalen, maar hun looptempo ligt vrij hoog dus je moet steeds opzij om gehaaste Slowaken voor te laten.
Bilikova Chata
Bilikova Chata is echt een prachtige plek om te verblijven. Het is een eenvoudige berghut maar op een hele mooie plek! Vanaf het zonnige terras kijk je uit over Slowakije. De kamers zijn eenvoudig, de badkamer deel je met de kamer naast je.
Het ontbijt is prima, met een klein buffetje waar vanalles te vinden is. We hebben hier ook twee avonden gegeten: probeer absoluut de ‘homemade ribs’ uit! Het chalet geurt de hele dag naar de knoflook die in de bijbehorende saus gaat, maar deze maaltijd is echt waanzinnig lekker!
Parkeren kan voor 6,00 euro per dag aan de achterkant van Grandhotel Stary Smokovec; pas op dat ze je bij vertrek niet laten betalen voor een extra dag!
Als je de tickets voor het bergtreintje van te voren bestelt via GoPass, krijg je nog wat korting. Bestel je ze ruim op tijd, dan krijg je de liftpassen in de brievenbus thuis. Zo niet, neem dan het geprinte ticket mee en bij de kassa krijg je dan (tegen betaling van borg, die je na afloop retour ontvangt) een tijdelijke liftpas. Leuk detail: met elke bergbaanrit krijg je GoPass-punten die vaak weer bij restaurants of hotels in te wisselen zijn.
Een overnachting in Bilikova Chata kostte ons € 43,00 per nacht per kamer. Er is ook een sauna maar daar hebben wij geen gebruik van gemaakt.
Wandelen in het Hoge Tatragebergte
Het wandelen in het Hoge Tatragebergte is ons goed bevallen. We hadden nu wel een erg pittige wandeltocht maar er zijn genoeg makkelijker alternatieven. Een populair wandelgebied is ook de omgeving van Strbske Pleso; wij hebben daar zelf niet voor gekozen omdat het mij daar wel erg druk leek.
Over het algemeen staat de route duidelijk aangemerkt met vlaggetjes op bomen en rotsen. Bovendien kom je regelmatig een wegwijzerbord tegen met informatie.
Wat een prachtige tocht hebben jullie gemaakt! Wel zwaar, maar wat een uitzichten. Prachtig gebied.
Ja, het was superzwaar maar uiteindelijk wel de moeite waard. Ik houd altijd wel van lange uitdagende hikes, alleen was dit misschien net iets teveel van het goede! 🙂