Boekrecensie: ‘PAAZ’ van Myrthe van der Meer

” ‘Blijkbaar kun je toch niet ongestraft door overspannenheid heen werken’, verzucht ik. ‘Nu ben ik dus het haasje. Een paazhaasje.’ “

‘PAAZ’ is het autobiografische boek van Myrthe van der Meer (pseudoniem). Nieuwsgierig geworden door een aanbeveling door een collega en enkele enthousiaste recensies, besloot ik om dit boek te lezen. En daar heb ik geen spijt van!

Inhoud ‘Paaz’

Als Emma van de ene op de andere dag opgenomen wordt op de paaz, weet ze één ding zeker: hier is een fout gemaakt. Ze heeft namelijk een leuke baan, een geweldige vriend en een goed leven, dus dat ze dood wil kan dan toch geen probleem zijn?

Het is het begin van Emma’s zoektocht door de absurde wereld van de psychiatrische kliniek met al haar regels, pillen en diagnoses – een zoektocht naar de uitgang, maar boven alles een zoektocht naar zichzelf. Tijdens haar reis langs vreemde patiënten en nog vreemdere therapeuten, depressieve kerstballen en onverwachte vriendschappen, begint Emma te beseffen dat ze hier niet voor niets zit, en dat zij de enige is die kan bepalen of, maar vooral ook hóé ze ooit de paaz weer verlaat.

Dit vind ik

Ondanks het zwaar beladen onderwerp is het boek toch enigszins luchtig en prettig leesbaar geschreven. Door de humoristische toon wordt de scherpte van het leven op een paaz wat weggenomen. Toch gaat dit niet ten koste van de diepgang van het boek; bij tijd en wijle is het ook ontroerend en confronterend, hoewel Myrthe daar niet in blijft hangen.

Daarnaast maakt het boek duidelijk dat Myrthe een intelligente vrouw is, die wil weten waarom dingen gaan zoals ze gaan, de oorzaak wil weten van haar psychische problemen, zich niet met dooddoeners af laat schepen en bovenal haarscherp haar gevoelens en emoties in deze periode weet te omschrijven.

Je leert de andere patiënten (cliënten!) van de paaz kennen en leeft al snel met hen mee. Je krijgt door het boek sympathie voor de ene behandelaar en je voelt irritatie voor de andere. Je voelt haast de verslagenheid op de afdeling als iemands suïcide lukt. Je krijgt stukje bij beetje meer te weten over Emma’s jeugd met alle problemen van dien. Je krijgt, overigens uiterst zijdelings, wat te horen over Emma’s vriend Sergei. Maar bovenal voel je de worsteling van Emma met de slapeloosheid, met de depressiviteit, met de frustratie over de soms onredelijke gang van zaken op de paaz.

Hoe voel je je nu?” Ik staar verdoofd voor me uit.
“Denk je aan de dood?” Ik knik, traag. “Maak je plannen?”
“Nee.” De plannen maken zichzelf, steeds gedetailleerder, dreigender en dringender. (…)
Ik staar naar de strepen op de vloer. Ik kan het allemaal niet meer met elkaar rijmen. Er verschijnen diepe scheuren in alles wat ik ooit over mezelf en de wereld geloofd, gedacht en gehoopt heb. Al mijn zekerheden en overtuigingen brokkelen af en er komt niets voor in de plaats.”

Conclusie

Het is geen spannend of verslavend boek dat je niet weg kunt leggen, maar het pakt je wel en daarom lees je dit toch al snel in een paar dagen uit.
Het boek is in korte hoofdstukjes verdeeld, zodat je makkelijk een klein stukje kunt lezen.
Wees echter wel voorbereid dat het thema van het boek geen vrolijk verhaal is, ondanks de bewonderenswaardige prestatie van Myrthe van der Meer om hier geen zwartgallig boek van te maken.

Inmiddels is dit jaar ook het vervolg verschenen: ‘Up!’. Deze staat inmiddels ook op mijn e-reader en ik ben erg benieuwd naar dit boek!

‘PAAZ’ is te koop bij Bol.com. Op dit moment is er zelfs een speciale Jubileumeditie verkrijgbaar!