In Corvara maakten we deze zomer een prachtige wandeling vanaf het bergstation van de Boè-gondel naar de Franz Kostner Hütte, in het grijze rotsachtige gebied rondom Piz Boè. De uitzichten zijn geweldig en ook de grijze rotsen om je heen geven een hele bijzondere dimensie aan je wandeling. De wandeling gaat grotendeels over smalle paadjes, rotsachtige klimmetjes en her en der heb je een ladder of ketting nodig om verder te komen.
Ons tempo tijdens de wandeling ligt uiterst laag. Ik lag nog geen week geleden ziek op bed met COVID dus bergop wandelen is een flinke uitdaging. We doen dus heel rustig aan. De tijd die wij over de route doen is dus niet echt een goede graadmeter.
De wandeling vanaf het bergstation van de lift Boè naar de Franz Kostner Hütte en onderlangs weer terug naar de Boè is niet zo gek lang: ca. 5 kilometer. Omdat het echter geen vlak, egaal pad is doe je er wel wat langer over.
De route vanaf de Boè-gondel
Vanuit Corvara nemen we de Boè-gondel, die ons naar 2224 meter hoogte brengt. Bij aankomst is het even opletten. Vanaf hier nemen de meeste wandelaars het duidelijk zichtbare pad dat onder de stoeltjeslift Vallon door loopt. Echter, onze route gaat rechtsaf, over het gras, waar we de rood-witte markering volgen. Even later lijken we door een rij rotsen tegengehouden te worden maar als we goed kijken is er ergens halverwege de rotswand de markering aangebracht en daar kunnen we inderdaad omhoog klimmen.
De route gaat nu over een smal pad rond het bergmassief en we hebben echt een waanzinnig mooi uitzicht over Corvara en de omliggende Dolomieten. Omdat het naast ons pad heel steil afloopt naar beneden, is het echt alsof we midden in het panorama staan. Wat mooi!
Klimmen en klauteren
De route brengt ons nu in een soort bergkom. Het pad is heel rotsig en af en toe hebben we handen en voeten nodig om omhoog te komen. Het is dus voortdurend kiezen of we onze wandelstokken gebruiken of dat we ze even in moeten klappen om in de rugzak terug te doen, omdat we beide handen nodig hebben. Op vlakkere stukken zijn de stokken wel weer heel handig.
Het is een fantastisch mooie route, ook niet helemaal zonder risico want als je wegglijdt of valt, maak je een enorme smak. Daar proberen we maar niet aan te denken. Het klimmen kost mij ook enorm veel energie, en halverwege staan we net even stil op een smal richeltje als ik duizelig word. Gelijk maar even gaan zitten en hoofd naar beneden, want op deze plek wil je echt niet flauwvallen! Gelukkig zakt het na even rust weg en kunnen we onze weg vervolgen.
De route wordt steeds zwaarder en af en toe hangen er kettingen om je aan vast te houden bij een wel hele steile klim. We passeren een doorkijkje, vanaf waar we op het blauwe water van bergmeertje Lech de Boè uitkijken. Even later hangt er een ladder aan een enorme rots en klimmen we recht omhoog over de rots heen. Wat een toffe hike is dit!
Richting de Franz Kostner Hütte
Als we om het bergmassief gelopen zijn en uit de bergkom komen, zien we in de verte de Franz Kostner Hütte al liggen. We bereiken het topje van een heuvel en besluiten daar even een tussenstop te houden. Lekker in het zonnetje in het gras, met aan de ene kant het uitzicht op het Marmolada-massief en aan de andere kant op Corvara.
Even later vervolgen we onze weg, nog steeds klauterend, maar nu veel naar beneden. Uiteindelijk bereiken we het grote grijze plateau waar ook de berghut op ligt. Vanaf hier kunnen we zelf ons pad kiezen, want de rood-witte markeringen lijken een flinke omweg te maken. Wij steken dus dwars door en dat gaat prima.
Onderweg komen we nog langs een grote steen waar een familie bergmarmotten zich genesteld heeft. De koddige diertjes laten zich even zien en zijn erg vermakelijk om naar te kijken. Niet veel later bereiken we de Franz Kostner Hütte: we hebben het gehaald!
De Franz Kostner Hütte
De Franz Kostner Hütte is een grote berghut, die vernoemd is naar de succesvolle ondernemer Franz Kostner. Hij werd in 1877 in Corvara geboren en overleed daar 91 jaar later. Hij was de grondlegger van allerlei wandelroutes rond Corvara, bezat het postkantoor in het dorp, richtte een transportbedrijf op en bouwde twee energiecentrales. Tussendoor vocht hij ook nog als majoor bij de Kaiserjäger: de Oostenrijks-Hongaarse legers die in de Eerste Wereldoorlog op de bergflanken om dit grensgebied vochten. En ik meen ergens gelezen te hebben dat hij ook het wintersporttoerisme naar Corvara bracht.
Franz Kostner startte al in 1913 met het bouwen van de hut, maar de bouw werd pas in 1988 door zijn zoon Erich voltooid.
Tegenwoordig is het een populaire berghut en het is dan ook flink druk als wij arriveren. We hebben na onze klim wel zin in wat lekkers dus nemen we uitgebreid de tijd om te lunchen.
Terug naar de Boè gondel
Als we uitgegeten zijn, beginnen we aan de terugtocht naar beneden. We hebben nog even overwogen om nog hogerop te wandelen maar besluiten toch terug te gaan.
Nu nemen we de drukkere route onder de gondel door. Het eerste stuk is nog redelijk makkelijk, met een schitterende 360 graden panorama om ons heen. Het laatste stuk is enorm zigzaggen over een lastig begaanbaar pad dus we doen hier een stuk langer over dan verwacht.
Als we bijna bij de gondel zijn, passeren we het bergmeertje Lech Boè. Een mooie gelegenheid om even te pauzeren, terwijl we over het blauwgroene water uitkijken. Daarna lopen we het laatste stukje naar de gondel.
Route naar de Franz Kostner Hütte
De route die wij liepen is een kleine 5 km lang. Je vindt de route hier op mijn Komootprofiel, hoewel ik denk dat hij de hoogte niet altijd even goed gemeten heeft.
Ik vind het heel lastig om te schrijven hoe licht of zwaar deze wandeling is. Omdat ik net COVID-19 had, had ik het al heel snel benauwd met wandelen dus dat maakte het voor mij een pittige wandeling (waar ik desondanks enorm van genoten heb!). Ik denk dat de wandeling vooral lastig is omdat je goed moet kijken hoe en waar je loopt en niet zozeer qua steilte. In goede gezondheid zouden we de route waarschijnlijk een stuk sneller gelopen hebben.
Je vindt de wandelroute op deze wandelkaart. Als je recht onder de punt van de Marmolada naar beneden kijkt, zie je daar het bergstation van de Boè lift, bij de Piz Boé Alpine Lounge. Vanaf daar namen wij eerst route 646 en sloegen een stuk verderop naar links af bij de 646B. Terug naar de gondel ging via de 638.
Een korte uitleg van de symbolen op de wandelkaart:
- Ononderbroken lijn: een relatief eenvoudige wandelroute zonder veel risico
- Streeplijn: Een lastige wandelroute die niet zonder risico is maar wel te doen zonder uitrusting
- Stippels: De ‘zwarte’ routes in dit gebied: alleen te doen met alpine-ervaring en klimuitrusting
- Kruisjes: Dit zijn via ferrata’s: passages die uitdagender zijn en waar je met behulp van staalkabels doorheen gaat
Wil je hogerop klimmen, naar bijvoorbeeld Piz de Lech of Piz Boè, dan heb je dus echt klimuitrusting nodig want dan moet je de steile rotswanden bedwingen. Wel zou je vanaf de hut (op 2500 meter) nog verder omhoog kunnen klimmen naar 2833 meter, waar Piz Lech Dlacé ligt.
Praktische tips
Wat wel belangrijk is, is om goede schoenen aan te doen. Wandelen hier is niet zonder risico en je hebt wel schoenzolen met goede grip nodig om niet weg te glijden. Daarnaast maakten wij vaak gebruik van wandelstokken, wat ook erg prettig is in dit gebied. Behalve als je rotsen over moet klauteren of ladders op moet klimmen, dan zaten de stokken af en toe juist in de weg!
Qua kleding moet je er rekening mee houden dat de wind bovenin de bergen heel koud kan zijn. Omdat er geen begroeiing is, heeft de wind vrij spel dus is een warme trui geen overbodige luxe.
Je kunt uiteraard bij de Franz Kostner Hütte wat eten en/of drinken, maar ook bij het bergstation van de gondel vind je een restaurant.
Je kunt uiteraard ook vanuit Corvara naar boven hiken zodat je geen gondel nodig hebt. Of andersom, vanaf de Franz Kostner Hütte helemaal naar Corvara lopen. Je zou daarvoor de route 639 kunnen volgen.
Je loopt deze wandeling door het grijze rotsmassief rond Piz Boè. Ik vond het geweldig omdat al die grijze rotsen echt voor een bijzondere omgeving zorgen. Wandel je liever in een groene omgeving, dan zou je kunnen kijken of de wandelroute bij Santa Croce iets voor jou is: deze omgeving is veel lieflijker en groener.
No Comments