De Altiplano Trek: Een hike op 4500 meter hoogte!

Een bizarre en onvergetelijke ervaring: hiken op ruim 4500 meter hoogte, omringd door vulkaantoppen. In de verte een roze gekleurd meer: het doel van ons wandelavontuur. En zijn die kleine stipjes in het water nu flamingo’s? De Altiplano Trek brengt ons naar dit schitterende stukje Chili en we genieten met volle teugen van deze dag!

We zijn in de Atacama-woestijn, op ongeveer een uurtje rijden vanaf San Pedro de Atacama, een klein toeristenplaatsje midden in de woestijn.

Vanochtend vroeg werden we bij onze accommodatie opgehaald door Mauricio, de gids van Cosmo Andino. Het was even spannend of we daadwerkelijk naar dit gebied konden komen. Al enkele dagen is het onrustig in Chili, met veel protesten en demonstraties, die zich inmiddels ook al uitgebreid hebben naar deze uithoek in de Atacamawoestijn. Mauricio legt uit dat de weg geblokkeerd kan zijn, maar vooralsnog zijn de wegen leeg en uitgestorven. Het lijkt er op dat we door kunnen!

Mauricio legt uit wat de bedoeling van deze dag is en benadrukt een aantal keer dat we flink de hoogte in gaan. Veel water drinken dus! We zijn allemaal een beetje benauwd om hoogteziekte te krijgen want dat kan je vakantie behoorlijk verknallen. Daarom drinken we braaf elk half uur een paar slokken water.

Koffiestop met uitzicht

We rijden een eind door de lege woestijn, waarbij Mauricio van alles vertelt over de flora en fauna in dit gebied. Hij was ook onze gids bij onze tocht naar de El Tatio geisers, twee dagen eerder en toen verblufte hij ons al met zijn uitgebreide kennis van dit ogenschijnlijk doodse landschap.

Het busje draait een parkeerplek langs de weg op en we stappen uit voor een koffiestop. Vanaf hier hebben we een fantastisch uitzicht over de Atacama-woestijn! In de verte liggen de contouren van vulkanen: een prachtig panorama.

De Altiplano Trek: Hiken tussen vulkanen

Het doel van deze Altiplano Trek is een wandeling op 4500 meter hoogte. Het busje tuft door de woestijn en rijdt steeds hoger en hoger. Onderweg zien we af en toe alpaca’s in het woestijnlandschap.

Dan worden we door het busje gedropt en voelen gelijk de koude wind op deze hoogte. Maar wat een waanzinnig uitzicht! Achter ons puft een actieve vulkaan wat witte wolkjes uit: een goed teken, want als de rook zwart wordt, dreigt er een uitbarsting.

De lucht is strakblauw en de vulkanen tekenen zich prachtig af tegen de lucht. We lopen langzaam door het zand: niet te snel want op deze hoogte heb je niet zoveel energie.

Dat merk ik als ik halverwege de wandeling op zoek moet naar een goede plek voor een plaspauze en ik, samen met een ander meisje, een stukje omhoog loop naar een groot rotsblok. Het is maar een paar meter omhoog maar we hijgen alsof we net rennend de Mont Blanc beklommen hebben!

Gelukkig zijn we door het busje op een hoog punt afgezet en gaat de wandeling vooral naar beneden. Tijdens onze wandeling zien we maar één keer in de verte een jeep rijden; verder hebben we de hele dag niemand gezien. Deze hoek van de Atacama-woestijn is volledig uitgestorven en dat maakt het extra bijzonder om hier te zijn!

Laguna Leija

En dan krijgen we ineens het doel van onze wandeling in het oog: een roze-groen gekleurd meertje: Laguna Leija. Het is een zoutmeer en Mauricio vertelt dat er vanwege de omliggende vulkanen giftige stoffen in het water zitten: een zwempartij is dus uitgesloten. Het is echter zo koud op deze hoogte dat we ook graag onze warme winterjassen aan houden!

Maar wat onvoorstelbaar mooi is het hier! Als we het Laguna Leija naderen, zie ik in de verte kleine stipjes. ‘Are that flamingo’s’ vraag ik aan Mauricio. Hij twijfelt nog even maar als we dichterbij komen, zien we duidelijk herkenbaar de roze vogels. Wat gaaf!

Om de dieren niet te verstoren kunnen we niet te dichtbij komen, maar met een telelens maak ik toch nog wat plaatjes van de dieren. Ook vliegt er een groep flamingo’s over het meer, maar die zijn net te ver weg om goed op beeld te krijgen.

We maken wat foto’s aan de rand van het meer en genieten van het fantastische uitzicht. Daarna staat het busje klaar om ons op te halen.

Een vulkaankrater en kennismaken met viscacha’s

Het busje rijdt dwars door de woestijn naar de rand van een vulkaankrater, waar we allemaal een kijkje in de krater mogen nemen. Heel indrukwekkend! Maar ook ontzettend koud want de wind staat hier vol op de bergtoppen. Dus na een paar plaatjes kruipen we snel weer in het warme busje.

Na vijf minuten hebben we onze lunchplek bereikt. Een hele mooie beschutte plek, omringd door grote rotsen en met een prachtig uitzicht over Laguna Leija. De kok heeft wat tijd nodig om de lunch klaar te maken en dus mogen wij de rotsen beklimmen voor een mooi uitzicht over het meer. En dat laten we ons geen twee keer zeggen.

Als ik boven ben, wijst Jeroen mij op een paar andere levende wezens in dit woestijngebied. Op een paar meter afstand zie ik een beest zitten, dat nog het meest op een gigantisch konijn lijkt. Het blijkt een viscacha te zijn, een knaagdier dat hier in de woestijn lijkt. Hoewel ze vrij schuw zijn, lukt het toch om een paar fotootjes van ze te maken.

De beste lunch ooit!

Daarna roept Mauricio dat de lunch klaar is en klimmen we snel weer naar beneden. De berglucht maakt ook hier hongerig en na onze wandeltocht lusten we wel wat!

We worden zeker niet teleurgesteld: de kok heeft zowaar een warme maaltijd weten te bereiden met kip, salades, brood en een heerlijk glas wijn. Zelden heeft een lunch zó lekker gesmaakt als op deze plek! Alles klopt: de locatie, het uitzicht, het eten… We balanceren onze borden op de rotsstenen en genieten intens van dit moment.

Omdat we lekker uit de wind zitten, is het gelijk een stuk aangenamer qua temperatuur. Dankzij het zonnetje is het gewoon lekker warm.

De Altiplano Trek is echt één van de mooiste reiservaringen die ik ooit opgedaan heb en het was echt een perfecte dag! De gevreesde hoogteziekte bleef uit en we hebben echt genoten van de natuur in deze uithoek van Chili. Op de weg terug maken we nog een tussenstop om wat van de prachtige blauwe Andes-lupines te fotograferen en dan rijden we terug naar San Pedro.

Een vervelend einde van een perfecte dag

Daar krijgen we, na zo’n heerlijke dag, wel even een koude douche over ons heen. De volgende ochtend zouden we met de bus teruggaan naar Argentinië, om dan door te vliegen naar de Iguazu watervallen. Maar vanwege de onrust in Chili blijkt de bus naar Argentinië niet te rijden en lijkt het er op dat we nog een paar dagen in San Pedro moeten blijven.

Omdat we ons ontzettend verheugd hadden op Iguazu, is dit echt een nachtmerrie. De (Nederlandse) eigenaar van Cosmo Andino doet nog moeite voor ons en belt wat contacten af om te informeren naar de mogelijkheden. Maar eigenlijk kunnen we niets.

Als we op zijn aanraden nog een keer naar het busstation lopen om te proberen op de wachtlijsten van andere busmaatschappijen te komen, worden we ineens gewenkt door de dame van onze eigen busmaatschappij. Blijkbaar is er morgenvroeg tóch een bus en ze heeft tickets voor ons geregeld.

Die nacht slapen we bijna niet van de spanning en staan de volgende ochtend al een uur te vroeg op het busstation. Is er inderdaad een bus? Gaat het met onze tickets goed? Er blijkt inderdaad een bus te staan en na wat gedoe blijken we ook nog mee te mogen! We kunnen niet naast elkaar zitten, maar ik heb gelukkig een schitterende plek aan de voorkant van de dubbeldekker bus. De hele weg zit ik met bonzend hart, uit angst voor wegblokkades, maar de weg is leeg. We hoorden iets over grensposten die zouden sluiten, maar ook bij de grens worden we vriendelijk onthaald en staan we voor we het weten weer op Argentijns grondgebied. Wat een opluchting!

De Altiplano Trek: een aanrader!

Eigenlijk kunnen we pas dan echt goed nagenieten van de schitterende Altiplano Trek van gisteren. De bus van San Pedro naar de Argentijnse grens gaat ook door het vulkaangebied van de Atacamawoestijn. En tijdens de busrit merk ik hoeveel ik opgestoken heb van wat Mauricio allemaal verteld heeft. Onderweg zie ik nog een groep flamingo’s in een zoutmeertje staan: het blijft een prachtig gezicht!

Wie naar San Pedro de Atacama reist, kan ik echt een dagtocht in deze regio aanbevelen. Helaas is het bureau Cosmo Andino gesloten maar deze tour lijkt een beetje vergelijkbaar te zijn met wat wij deden. Ga alleen met tourbureaus met goede recensies mee. Een goede gids is belangrijk hier: ze houden namelijk ook je gezondheid in de gaten met het oog op hoogteziekte.

Ik vond de Altiplano Trek vooral heel gaaf omdat we daar helemaal in niemandsland leken te zijn. Alleen maar lege woestijn en vulkanen om je heen: geen mensenmassa’s en geen andere toeristen. Prachtig!

Voor mij was het een (letterlijk) hoogtepunt van onze reis en het was een onvergetelijke dagtrip.