De Wimbachgriesshütte is een berghut in het Berchtesgadenerland, die op 1327 meter hoogte ligt. Rondom de hut liggen de grijze, puntige bergtoppen van dit schitterende stukje Zuid-Duitsland. Als je naar de Wimbachgrieshütte wandelt, loop je door het imposante Wimbachtal en pak je ook nog even de Wimbachklamm mee. In dit blog vertel ik alles over onze wandeling, die iets langer werd dan gepland!
Het Berchtesgadenerland leent zich bij uitstek voor wandelen. Prachtige wandelroutes staan hier goed gemarkeerd aangegeven en je kunt alle kanten op. Op onze eerste vakantiedag besluiten we om in het Wimbachtal te wandelen. Dit prachtige dal loopt parallel aan het dal van de Königssee en aan het Klausbachtal (waar we deze mooie e-mountainbiketocht maakten) en maakt onderdeel uit van National Park Berchtesgaden.
Ons plan is om via de Wimbachklamm naar het Wimbachschloss te wandelen. We zijn net gisteren aangekomen in Schönau am Königssee dus dit is wel een relaxte wandeling voor de eerste dag, zo besluiten we…
Van Hammerstiel naar de Wimbachklamm
We hebben het geluk dat we een (prachtig!) pension hebben vanaf waar we naar het Wimbachtal kunnen wandelen. We verblijven vlakbij parkeerplaats Hammerstiel en vanaf daar leidt een prachtige route ons richting het Wimbachtal. Dit stuk is heel afwisselend, de ene keer lopen we tussen de boerderijen, dan weer door het bos en dan weer langs het kolkende, helblauwe water van de Ramsauer Ache.
Het is vandaag prachtig weer en de puntige bergtoppen steken duidelijk af tegen de helderblauwe lucht. Het versgemaaide gras ruikt heerlijk en overal bloeien bloemen in de berm. Een fijne dag om te wandelen! Op een gegeven moment komen we zelfs een mooi watervalletje tegen langs de route.
Wimbach staat goed aangegeven op de borden dus we hoeven niet te zoeken naar de weg. Na zo’n 3 kilometer gelopen te hebben, bereiken we de Wimbachbrücke en zijn we vlakbij de kloof.
Wandelen door de Wimbachklamm
Bij een automaat kopen we een muntje voor de Wimbachklamm zodat we door het draaihek aan het begin van de kloof kunnen. En dan wandelen we door de schitterende Wimbachklamm, waar het riviertje Wimbach woest doorheen kolkt. Via houten vlonders lopen we hoog boven het stromende water en we genieten enorm van dit indrukwekkende natuurgeweld! Het water van de Wimbach is hier prachtig ijsblauw gekleurd; wat een mooi stukje natuur.
Links en rechts van ons rijzen de steile rotswanden omhoog maar aan het einde van de kloof wordt het uitzicht weer weidser en de rivier wat breder. Via een ander draaihek verlaten we de kloof en vervolgen we onze weg naar het Wimbachschloss.
Wandelen door het Wimbachtal: Naar het Wimbachschloss
De route vanaf de Wimbachklamm naar het Wimbachschloss loopt grotendeels langs het stromende water van de Wimbach. Het pad stijgt heel gestaag door en gaat door een bijzonder mooi stukje natuur. De temperatuur stijgt minstens zo hard mee en met het brandende zonnetje boven ons hoofd zijn we steeds blij als we even onder de bomen wandelen.
Als we in totaal zo’n zeven kilometer gewandeld hebben, arriveren we bij het schitterend gelegen Wimbachschloss. Het ‘slot’ werd in 1784 gebouwd maar sinds 1810 als jachtchalet gebouwd. Onder andere Koning Maximiliaan van Beieren hield vanuit het Wimbachschloss zijn jachtpartijen; in het Berchtesgadener Land kon ongetwijfeld fantastisch gejaagd worden! Tegenwoordig is het Wimbachschloss een gezellige berghut waar je wat kunt eten en drinken.
Wij houden het bij een taartje en een groot glas frisdrank en bespreken ondertussen het verdere plan voor vandaag. Doel van onze wandeling zou eigenlijk het Wimbachschloss zijn, maar de 4 kilometer verderop gelegen berghut Wimbachgriess lonkt… We weten dat deze op 1327 meter ligt dus dat betekent nog eens 400 extra hoogtemeters in de hitte, maar we hebben nog genoeg tijd en energie over. Wie weet wat voor een mooie uitzichten er daar voor ons in het verschiet liggen?
Intussen barsten op het terras van het Wimbachschloss de vrolijke Alpenschlagers los. Een lokale muziekgroep speelt het ene na het andere nummer en we genieten enorm van deze folklore. De muziek echoot tegen de rotswanden en ik denk dat het nergens zo mooi klinkt als hier, in deze hut hoog in de Alpen…
Naar de Wimbachgriesshütte!
Als we weer opstaan besluiten we om inderdaad door te lopen naar de Wimbachgriesshütte. We laten het Wimbachschloss achter ons liggen en de klanken van de Alpenmuziek worden al snel zachter. De Wimbach is hier helemaal opgedroogd en even later steken we een brede, droge rivierbedding over.
Het begint nu echt warm te worden maar we stijgen maar door. Het uitzicht is hier wel waanzinnig mooi dus we nemen ook af en toe de tijd om om ons heen te kijken. Aan de ene kant ligt het imposante Watzmanngebergte, aan de andere kant de grijze toppen van de Hochkalter.
Ook hier kunnen we eigenlijk niet verdwalen; overal staan bordjes met wegwijzers en je kunt in dit dal eigenlijk alleen maar omhoog of omlaag. De laatste kilometer voor de Wimbachgriesshütte is loodzwaar: het is verschrikkelijk warm, er is weinig schaduw op het pad en er lijkt geen eind aan deze klim te komen. Ik kijk elke paar stappen op mijn Polar-horloge om te zien hoeveel hoogtemeters we nog moeten, maar dan zien we ineens door de bomen heen de fleurige parasols van de berghut. We hebben het gehaald!
Totaal uitgeput plof ik op een bankje op het terras neer, maar we zullen toch nog even naar binnen moeten lopen om te bestellen. Ik vraag om een goulashsoep en een koud drankje en dan kunnen we eindelijk de vermoeide benen rust geven! Desondanks heb ik er geen seconde spijt van dat we doorgelopen zijn want het is hier echt enorm mooi. De uitgestrekte groene almen ontbreken hier en we zijn omringd door een wit rotsig landschap vol struiken maar wel heel bijzonder.
Een pittige afdaling vanaf de Wimbachgriesshütte
De goulashsoep smaakte heerlijk maar dan komt toch weer het moment dat we aan de afdaling moeten beginnen. Vanaf de Wimbachgriesshütte zou je nóg verder hogerop kunnen, maar dat zijn allemaal zwarte en rode wandelroutes en we hebben nog zo’n 11,5 kilometer voor de boeg.
Omdat de weg terug via hetzelfde pad gaat, besluiten we om door de rivierbedding terug te lopen: toch iets ander uitzicht. Het is wel uitkijken want de bedding bestaat uit miljoenen losliggende steentjes, maar het loopt prima.
Inmiddels voelen we behoorlijk dat we er al een flink eind wandelen op hebben zitten dus het tempo ligt wat lager. Als we een paar kilometer verder zijn, horen we de muziek van het Wimbachschloss alweer: er wordt een vrolijke dans gespeeld en op het terras wordt luidkeels meegezongen. Blijkbaar is er ook genoeg bier geschonken!
We houden een korte toiletstop bij de hut en lopen dan weer door. Als we even later langs de Wimbach lopen, kunnen we het niet laten. We gooien onze rugzakken neer, trekken onze schoenen uit en houden onze brandende voeten in het ijskoude water…heerlijk! Langer dan een paar seconden in het water lukt ons niet, zó koud is het, maar het is wel fijn om even op te frissen.
Een venijnig staartje
Het staartje van onze wandelroute is echter een venijnige… De eerste drie kilometer vanaf ons pension naar de Wimbachklamm hebben we namelijk afgedaald dus we moeten nu aan het einde van de terugweg nog drie kilometer klimmen. Ik ben echt flink kapot van vermoeidheid, dus we slepen ons langzaam omhoog. Drie kilometer heeft nog nooit zo ver geleken…! Wat een opluchting als we de auto’s op de parkeerplaats van Hammerstiel zien staan…vanaf hier hoeven we alleen nog maar vijf minuutjes af te dalen naar het pension.
Na 23 kilometer wandelen is het dan ook best een opluchting als we er zijn. We gingen voor een relaxte eerste vakantiedag maar wat een prachtige dag hebben we gehad!
Wandelen naar de Wimbachgrieshütte – Praktisch
Vanaf de parkeerplaats van Wimbachbrücke is het zo’n 3 uur lopen naar de Wimbachgrieshütte. Naar beneden gaat het wat sneller. In totaal is het, vanaf de Wimbachbrücke naar de Wimbachgrieshütte zo’n 17 kilometer met 715 hoogtemeters.
Vanaf de parkeerplaats Hammerstiel is de totale wandeling naar de Wimbachgriesshütte zo’n 23 kilometer en trek er zeker zo’n zes tot acht uur voor uit (inclusief pauzes). Vanaf Hammerstiel overbrug je in totaal 750 hoogtemeters.
Goede schoenen zijn wel belangrijk; zeker als je door de rivierbedding loopt heb je echt wel goede wandelschoenen nodig. Neem ook genoeg te drinken mee. Op een zonnige dag zijn zonnebrandcrème en hoofdbescherming geen overbodige luxe.
Entree tot de Wimbachklamm kost € 2,50; heb je een gastenkaart dan betaal je € 2,00. Bij een automaat koop je een muntje, waarmee je door het draaihek kunt. De Wimbachklamm is eenrichtingsverkeer; de terugweg is via een hoger gelegen pad.
Accommodatie in het Berchtesgadener Land: Startpunt voor de wandeling naar de Wimbachgriesshütte
Wij verbleven in het schitterende Pension Hochödlehen in Schönau am Königssee. Het pension is echt ontzettend mooi gelegen met uitzicht op de groene weilanden, de bergen en zelfs het Kehlsteinhaus kun je vanuit hier zien liggen. Het is er heerlijk rustig en stil, ideaal om te ontspannen tijdens je vakantie. Elke ochtend staat er een uitgebreid ontbijtbuffet klaar met lokale specialiteiten. Buiten staan er relaxstoelen en een schommelbank klaar om te genieten van het uitzicht.
Vanaf de nabijgelegen parkeerplaats Hammerstiel starten er verschillende wandelroutes. Zo kun je ook vanaf hier de waanzinnig mooie (en uitdagende) wandeltocht naar het Watzmannhaus maken: één van de allertofste wandelroutes die ik ooit gedaan heb! Deze wil ik echt nog een keertje doen maar dan met helder weer, want dit is een fantastische en onvergetelijke tocht.
No Comments